Mete Utku Kılıç

“Gayrimilli burjuvazi”, üretim araçlarını elinde tutan ama çıkarlarını ulusun bağımsızlığıyla değil, emperyalizmle özdeşleştiren sermaye sınıfıdır. Bu sınıf, ulusal üretimi değil, ithalatı ve dışa bağımlı sermaye akışını önceleyen; kârını ülke içi üretimden değil, uluslararası sermayeyle kurduğu ilişkilerden sağlayan kesimdir. Dolayısıyla, ulusal egemenliğe değil, dışarıyla kurduğu simbiyotik ilişkiye bağlıdır. Tarihsel olarak bu burjuvazi tipi, bağımsızlık savaşlarında genellikle “savaşın tarafı” değil, “dengeci” ya da “sabote edici” bir rol...

Mustafa Kemal Atatürk’ün, “Cumhuriyet, bilhassa kimsesizlerin kimsesidir.” sözü, her 29 Ekim haftasında yeniden hatırlanır ve paylaşılır. Bu söz, Cumhuriyet rejiminin en yalın, en somut ve en derin ifadesidir. Cumhuriyet ilkesi, halkçılıkla bir bütündür; devrimci Cumhuriyet’in hedefi her yurttaşı “kul” olmaktan çıkarıp “birey” mertebesine yükseltmek, ona sahip çıkmaktır. Ancak içinde bulunduğumuz, neoliberal politikaların ve bireyciliğin had safhaya çıktığı; kamunun değil sermayenin tekel olduğu toplumda, bırakalım...